ترمه
ترمه چیست ؟
یکی از شاخصه های شناخت شهر جهانی و قدیمی یزد و نیز ایران در عرصه صنایع دستی؛ ترمه است و بسیاری یزد را با ترمه و هنر ترمه بافی اش میشناسند.درابتدای کار زرتشتیان پایه گذار هنر ترمه بافی بودند.
از آن برای دوخت شلوارها و جامه های سنتی و مذهبی وبخصوص مراسم و جشن های خود استفاده می كردند كه از نوع راه راه آن (محرمات) به عنوان شال كمر استفاده می نمودند.
ترمه، نوعی پارچه گرانبهای بافته شده از الیاف بسیار لطیف است که از صنایع دستی نساجی نفیس ایران است.
ترمه نوعی از منسوجات سنتی ایران است که از گذشته های بسیار دور در ایران بزرگ تولید می شده است.
کاربرد پارچه ترمه در محصولاتی متنوعی همچون رومیزی ترمه، رانر ترمه، کوسن ترمه، سجاده ترمه، جانماز ترمه، تابلو ترمه، روتختی ترمه، سرمه دوزی، کراوات ترمه، البسه ترمه و غیره از دیرباز جزئی از فرهنگ ایرانی بوده و هست.
معمولا ترمه را با بته جقه های آن می شناسند كه خود داستان و توصیفی دارد كه اینچنین است كه نماد و نقش ترمه برگرفته از سروی خمیده است كه ریشه در فرهنگ اصیل ایرانی-زرتشتی دارد كه علاوه بر فروتنی و خضوع در برابر معبود (اهورامزدا) داستانی این چنین دارد .
مواد تشکیل دهنده ترمه
ترمه همانند فرش دست بافت دارای تار و پود است که پود در پشت پارچه ترمه به صورت آزاد قرار می گیرد.
ترمه با طرح‌های بسیار متنوعی در نقاط مختلف ایران بافته میشود و ترمه یزد به زیبایی بسیار معروف است.
برای ترمه‌بافی از ابریشم و پشم مرغوب با الیاف بلند استفاده می‌کنند. نخ‌ها با رنگ‌های گیاهی و مواد مصنوعی طبیعی، و بیشتر به رنگ‌های عنابی، قرمز، سبز، نارنجی و مشکی رنگرزی می‌شوند.
بخی ازنقش‌های متنوع ترمه بافی عبارتند ازبته جقه،گل‌های شاهعباسی،بته خرقه، شاخ گوزنی، امیری،راه راه(محرمات)،بته سروی و بته بادامی
در گذشته نقش‌های ترمه را به روش انگشتی ایجاد می‌کردند ولی امروزه از دستگاه چهاروردی (که برای شعربافی و نساجی سنتی به کار می‌رفت) استفاده میشود.
ترمه‌بافی از اوایل دوران صفویه در ایران رونق داشته ولی اکنون به یمن و همت هنرمندان سختکوش ایرانی درحال به روز شدن است و در یزد، کاشان، کرمان، اصفهان و تهران کارگاه‌های ترمه‌بافی وجود دارند.
پارچه ترمه به پارچه ظریف و لطیفی اطلاق میشود كه از دو سری نخ تار وپود که بادست بافت بافته شده باشد،به نحوی كه پود در پشت پارچه به صورت آزاد و تراكم پودی آن زیاد باشد .
.
.
